Doden door reguliere Kwakzalverij

Eind februari 2007 rapporteerde de Inspecteur Generaal van Volksgezondheid, Prof. dr. G. van der Wal, dat er jaarlijks in de Nederlandse Ziekenhuizen meer dan dertigduizend patiënten het slachtoffer van medische fouten zijn en ruim zeventienhonderd hiervan deze fouten met de dood moeten bekopen. Inmiddels is overigens bekend geworden dat die sterfte waarschijnlijk tenminste tweemaal zo hoog is.

Simpele rekensom

Zoals bekend zijn we thans sedert de dood van Sylvia Millecam acht jaar verder. We kunnen dus nu heel eenvoudig stellen dat we dus achtmaal dertigduizend, dus tweehonderd en veertigduizend slachtoffers verder zijn en ruim achtmaal zeventienhonderd, dus dertienduizend zeshonderd, ik herhaal, dertienduizend zeshonderd mensen die in die tijd de dood werden in gesleurd. Men behoeft geen Einstein te zijn om te kunnen berekenen dat hier sprake is van een significante reguliere voorsprong van dertienduizend zeshonderd doden! Slachtoffers en doden met een totale omvang ter grootte van de helft van het aantal inwoners van een stad als Rotterdam. Over de gehele gezondheidszorg in ons land schat men dat er in totaal zo’n 5000 tot 8000 doden (let wel: DODEN!) per jaar door medische missers te betreuren zijn.

Bloedhanden

Natuurlijk professor, wast OOK de VdtK de handen in onschuld! Ja, toch!?

Dat doet ze toch altijd?

Welaan professor, waar hebben we het nu eigenlijk nog over? Waarom richt u de aandacht niet op deze verschrikkelijke, deze afschuwelijke en nauwelijks te omschrijven reguliere medische blunders?Blunders, waarachter zoveel intens menselijk leed verscholen zit. Blunders, die plaatsvinden en hebben gevonden in het circuit dat zich zo gaarne siert met de absurde woorden: ‘wetenschappelijke geneeskunst!’ Laat me niet lachen! Dit is toch meer dan belachelijk!

Blunders die we zonder enige restrictie kunnen benoemen met reguliere, maar dan wel gelegaliseerde kwakzalverij. Gewikt en gewogen volgens de door de huidige minister Klink ingestelde strafmaat, en dan tegen de achtergrond van dik dertigduizend reguliere slachtoffers met een indrukwekkende score van ruim zeventienhonderd doden per jaar, dan zou zowat de helft van de reguliere artsen zwaar beboet moeten worden en in het cachot moeten worden opgesloten.

Waarom, mijnheer de professor, staat mijnheer de minister hier niet beter bij stil en wordt er niet door hem ingegrepen? Hier dient zijn beleid op te worden afgestemd en ook zijn houding tegenover de alternatief geneeskundigen mag niet langer gestoeld zijn op de meest afschuwelijke reguliere leugens wilde verhalen van, volgens mij, een stel maatschappelijk gestoorde en gefrustreerde fanaten. Sylvia Millecam’s is dood, maar ze is niet overleden door toedoen van alternatief geneeskundigen. Dat is een verschrikkelijke leugen. Een leugen die in de wereld is gebracht door lieden die last hebben van een diversiteit van psychiatrische symptomen, zoals frustratie en intolerantie, rancune en emotionele incontinentie en die steeds maar weer geobsedeerd zijn van hun eigen gelijk en voortdurend klem zitten in een tunnelvisie waardoor ze extreem reductionistisch denken over geneeskunst. Gelijk immorele en onverbeterlijke querulanten bijten zij zich als ridicule en onwetende fanaten op paranoïde en vooral geëxalteerde wijze vast in alles wat ook maar even anders is dan wat men in alle bekrompenheid binnen het reguliere universitaire denken ooit geleerd heeft. Het zijn de luizen in de pels van de medische vooruitgang. Laat dit nu eens en voor altijd gezegd zijn. Dit is de waarheid, niets anders dan de waarheid! Hun gedrag en hun acties moeten we dan ook beschouwen als een gruwelijke plaag van ongekende maatschappelijke omvang waardoor excellente en intussen door talrijke patiënten geprefereerde alternatieve behandelingen geen enkele kans krijgen! Zowel medisch als ethisch een onverantwoorde gang van zaken. Hier dient ten felste tegen te worden geprotesteerd!